درداشتیاق

1. -دل از من برد و روی از من نهان کرد   خدارا باکه این بازی توان کرد                        شب تنهاییم درقصد جان بود           خیالش لطفهای بیکران بود                       چرا چون لاله خونین دل نباشم        که با ما نرگس اوسرگران کرد                      که را گویم که با این درد جانسوز       طبیبم قصدجان ناتوان کرد                            بدانسان سوخت چون شمعم که برمن    صراحی گریه وبربط فغان کرد                 صبا گرچاره داری وقت وقت است       که درداشتیاقم قصدجان کرد                      میان مهربانان کی توان گفت            که یار ما چنین گفت وچنان کرد