تقدیم به تمام دل های سوخته

شاید آنروز که سهراب نوشت:تا شقایق هست زندگی باید کرد؛خبری از دل پر درد گل یاس نداشت؛بایداینجور نوشت: هر گلی هم باشی چه شقایق چه گل پیچک ویاس زندگی اجباریست

بایه دسته گل آمده بودبه دیدنم بایک نگاه مهربون همون نگاهی که سالهاآرزوداشتم وازمن دریغ می کرد                 گریه کردوگفت: دلش برام تنگ شده ولی من فقط نگاهش کردم.......وقتی رفت سنگ قبرم ازاشکش خیس شده بود.                                                                                          -روز اول گل سرخی برایم آوردی وگفتی برای همیشه دوستت دارم    روز دوم گل زردی برایم آوردی وگفتی دوستت ندارم؛روز سوم گل سفیدی برایم آوردی وسرقبرم گذاشتی وگفتی منو ببخش فقط یه شوخی بود.............................                                                 -چقدرسخته توچشم های کسی که تمام عشقت رو دزدید و به جاش یه زخم همیشگی رو به قلبت هدیه داده زل بزنی وبه جای این که لبریزاز کینه ونفرت باشی حس کنی که هنوزم دوسش داری....چقدرسخته  دلت بخوادسرت روباز به دیواری تکیه بدی که یه بار زیر آوار غرورش همه وجودت له شده....چقدرسخته تو خیالت ساعت ها باهاش حرف بزنی اماوقتی دیدیش هیچ چی جز سلام نتونی بگی....چقدرسخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هاتو خیس کنه  امامجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوسش داری ....چقدرسخته گلم.